Ένας τεράστιος αριθμός συστημικών παθολογιών μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική μείωση της ποιότητας ζωής, την πλήρη απώλεια απόδοσης και ακόμη και σοβαρή αναπηρία. Οι ασθένειες που σχετίζονται με το μυοσκελετικό σύστημα εμφανίζονται όχι μόνο στα γηρατειά. Κάθε 2-3 περίπτωση παρατηρείται σε ασθενείς της ηλικίας εργασίας. Το πιο επικίνδυνο και κακώς επιδεκτικό για τη διόρθωση είναι η αρθρίωση.
Αυτή η εκφυλιστική ασθένεια συνοδεύεται από αραίωση του χόνδρου σε μεγάλες και μικρές αρθρώσεις, γεγονός που οδηγεί σε μείωση του εύρους των κινήσεων και του έντονου πόνου όταν προσπαθεί να τα εκτελέσει. Είναι δυνατόν να αποφευχθούν σοβαρές συνέπειες μόνο ως αποτέλεσμα του διορισμού επαρκούς θεραπείας στα πολύ πρώιμα στάδια ανάπτυξης της νόσου. Σε αυτό το άρθρο θα διαπιστώσουμε τις αιτίες ανάπτυξης, παθογένεσης, κλινικών εκδηλώσεων, σύγχρονων μεθόδων διάγνωσης και θεραπείας της αρθρίσεως.
Ο επιπολασμός της αρθρίσεως
Δίνοντας προσοχή στους στατιστικούς δείκτες, μπορεί να διαπιστωθεί ότι η αρθρίωση είναι μια πολύ σχετική ασθένεια και κάθε χρόνο η συχνότητα της εμφάνισής της αυξάνεται μόνο. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, η παθολογία παρατηρείται στο επτά τοις εκατό του πληθυσμού του πλανήτη. Αυτό το θέτει στην πρώτη θέση στη συχνότητα ανίχνευσης σε σύγκριση με άλλες διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος.
Η αρθρίωση είναι μια χρόνια ασθένεια των αρθρώσεων της μη φλεγμονώδους αιτιολογίας, οδηγώντας σε παραμορφώσεις στις πληγείσες περιοχές
Συχνά παρατηρείται ο εκφυλισμός του χόνδρου στους νέους, πιο συχνά μπορεί να βρεθεί στους άνδρες. Στα νεαρά κορίτσια, συχνά ανιχνεύεται διεπαφή αρθρίωση. Αφού φτάσει στην ηλικία των πενήντα, η συχνότητα της βλάβης και ο εντοπισμός της εστίασης καθίστανται περίπου οι ίδιοι για τους εκπροσώπους και των δύο φύλων και είναι περίπου 60%.
Από τα δεδομένα που παρουσιάζονται, μπορεί να γίνει κατανοητό ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό ο εντοπισμός της παθολογίας στα αρχικά στάδια για την πιο αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία. Διαφορετικά, η θεραπεία της εκκινημένης αρθρίδας θα είναι απρόσιτη για τους περισσότερους ηλικιωμένους ασθενείς σε σχέση με το οικονομικό συστατικό.
Αιτίες και παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη της αρθρίσεως
Η συχνότητα εμφάνισης της παρουσιαζόμενης ασθένειας της άρθρωσης έχει οδηγήσει στο γεγονός ότι το πρόβλημα είναι οξύ στους ιατρικούς κύκλους των ιδιαίτερα ανεπτυγμένων χωρών. Εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται για μελέτες σχετικά με την αρθρίτιδα από τις κορυφαίες κλινικές ετησίως. Η σταδιακή μελέτη του προβλήματος κατέστησε δυνατή την εξεύρεση της παθογένεσης της διαδικασίας και των παραγόντων που μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.
Η σύγχρονη και πληρέστερη ταξινόμηση του εκφυλισμού των αρθρώσεων θα παρουσιαστεί παρακάτω, σε αυτό το στάδιο αρκεί να κατανοήσουμε ότι διακρίνονται οι πρωταρχικές και δευτερεύουσες μορφές.
Οι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη μιας δευτερεύουσας ασθένειας των αρθρώσεων περιλαμβάνουν τα εξής:
- συγγενείς αλλαγές που σχετίζονται με την παροχή αίματος σε αρθρικές αρθρώσεις.
- τραυματισμό του χόνδρου, των συνδέσεων συνδέσμων ή των ζώων ανάπτυξης των οστών.
- παραβιάσεις που σχετίζονται με το μεταβολισμό, ειδικά με έναν ορυκτό σύνδεσμο.
- αυτοάνοσες παθολογίες.
- Οι λοιμώξεις που επηρεάζουν τον οστικό ιστό.
- αιμοφιλία.
Η πρωτογενή αρθρέωση είναι μια ανεξάρτητη ασθένεια, μπορεί να αναπτυχθεί ως αποτέλεσμα της επίδρασης τέτοιων προκλητικών παραγόντων:
- γεροντική ηλικία ·
- την παρουσία υπερβολικού σωματικού βάρους.
- υπερβολική σωματική δραστηριότητα ·
- Χειρουργικές παρεμβάσεις στην άρθρωση ·
- γενετική προδιάθεση.
- ανεπαρκής πρόσληψη ασβεστίου και άλλων ορυκτών ·
- χρόνια δηλητηρίαση.
- μακρά και συχνή διαμονή σε χαμηλές θερμοκρασίες.
- Συχνή τραυματισμό της οστικής άρθρωσης.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης της αρθρίσεως
Η φυσιολογική οστική άρθρωση αποτελείται από δύο ή περισσότερα κεφάλια της άρθρωσης, της σύνδεσης, του χόνδρου και του αρθρικού υγρού. Όλες αυτές οι δομές παρέχουν κινητικότητα σε μια συγκεκριμένη περιοχή του μυοσκελετικού συστήματος χωρίς πόνο, επιτρέπουν επίσης το φορτίο που λαμβάνεται με το περπάτημα και το άλμα, το διασκορπίζοντας χωρίς να προκαλέσει βλάβη στο σώμα.
Η αρθρέωση των αρθρώσεων ανήκει σε μια ομάδα ασθενειών με πολυετολογική προέλευση. Αυτό σημαίνει ότι συχνότερα η αιτία ανάπτυξης είναι η επιρροή ενός ολόκληρου συμπλέγματος των ενεργοποιητών, συμπεριλαμβανομένων των επαγγελματικών βλαβερών, υπέρβαρων, ηλικιωμένων και υποσιτισμών. Η παθογένεση είναι ότι ορισμένες επιρροές οδηγούν σε σημαντική φθορά στην παροχή αίματος και τη ροή λεμφαδένων από την καθορισμένη περιοχή.
Περαιτέρω, τα χονδροκύτταρα χάνουν την ικανότητα ταχείας αναγέννησης και προϊόντων μιας κανονικής ποσότητας ενδοαρθικού υγρού, γεγονός που μειώνει την τριβή των επιφανειών κατά τη διάρκεια της κίνησης. Σταδιακά, ο χόνδρος γίνεται τραχύς και αρχίζει να πλένει υπό την επίδραση της πίεσης κατά τη διάρκεια των ενεργών κινήσεων του σώματος.
Σταδιακά, οι αντισταθμιστικές δυνατότητες των ιστών εξαντλούνται και σταδιακά διαγράφεται ένα στρώμα χονδροκυττάρων. Όταν ο εκφυλισμός φτάνει τα οστά, ο έντονος πόνος αναπτύσσεται και η κινητικότητα μειώνεται σημαντικά. Χωρίς σωστή θεραπεία, ο ασθενής μπορεί να χάσει εντελώς την ικανότητα των ενεργών κινήσεων και ακόμη και να διατηρήσει ανεξάρτητα τις ανάγκες του.
Συμπτώματα αρθρίσεως
Το άτομο δεν ανακαλύπτει για το τι είναι η αρθρίωση, η ασθένεια αρχίζει σταδιακά και δεν εμφανίζεται στα αρχικά στάδια. Με την πάροδο του χρόνου, ο ασθενής σημειώνει την εμφάνιση ελαφρού πόνου χωρίς ορισμένο εντοπισμό, ο οποίος ενισχύεται στο πλαίσιο της σημαντικής σωματικής άσκησης. Ο αυξανόμενος εκφυλισμός οδηγεί στο γεγονός ότι οι πόνοι εμφανίζονται με μικρές κινήσεις και κερδίζουν μια σαφή θέση.
Λιγότερο αξιοσημείωτα συμπτώματα ανάπτυξης της αρθρίδας περιλαμβάνουν:
- "Πόνους" πόνους σε περίπτωση καιρού.
- τραγάνισμα όταν κινείται.
- ακαμψία το πρωί.
- μυϊκές κράμπες.
Με βαθιά βλάβη του χόνδρου, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν τοπική φλεγμονή, όπως οίδημα, ερυθρότητα του δέρματος και τοπική αύξηση της θερμοκρασίας. Εάν ένα άτομο δεν ζητήσει βοήθεια από γιατρό, τα συμπτώματα προχωρούν και αρχίζουν να εμφανίζονται όχι μόνο στο φόντο των φυσικών ασκήσεων, αλλά και σε ηρεμία.
Η αραίωση ενός στρώματος χονδροκυττάρων οδηγεί σε παραμόρφωση των αρθρώσεων και παραβίαση της κανονικής λειτουργίας του άκρου. Όταν αισθάνεται την παθολογική εστίαση, ο ασθενής θα σημειώσει τα σημεία του μεγαλύτερου πόνου. Επιπλέον, το χείλος του χόνδρου θα είναι σημαντικά παχιά κατά μήκος του άκρου του, γεγονός που θα υποδηλώνει αντισταθμιστική υπερτροφία.
Πόνος
Ένας μεγάλος αριθμός παραβιάσεων στον τομέα των αρθρώσεων των οστών οδηγεί σε ορισμένες δυσκολίες στη διαδικασία της διαφορικής διάγνωσης. Ωστόσο, έχοντας αξιολογήσει τη φύση του πόνου, μπορεί κανείς να διακρίνει την αρθρίτιδα από την αρθρίτιδα μιας άλλης αιτιολογίας. Στην περιγραφόμενη κατάσταση, εμφανίζονται επώδυνες αισθήσεις, κατά κανόνα, όταν προσπαθείτε να εκτελέσετε ενεργές κινήσεις. Η έντασή του θα αυξηθεί σταδιακά όταν προσπαθεί να αυξήσει το φορτίο στην κατεστραμμένη άρθρωση.
Η περιγραφόμενη κλινική εικόνα αντιστοιχεί στο πρώτο στάδιο της διαδικασίας. Στο δεύτερο και το τρίτο στάδιο της εξέλιξης, οι πόνοι εμφανίζονται ακόμη και σε κατάσταση πλήρους ανάπαυσης, μπορείτε να τους σταματήσετε μόνο δίνοντας μια θέση άνετη για το άκρο. Η διαφορά μεταξύ της αρθρίτιδας είναι η συνεχής παρουσία του πόνου, η οποία δεν εξαφανίζεται όταν αλλάζει η θέση και εντείνεται τη νύχτα.
Σόουπερτο της άρθρωσης
Η καταστροφή της φυσικής δομής του χόνδρου προκαλεί ενεργό πολλαπλασιασμό των χονδροβλαστών, αλλά κάθε πολύπτασο κύτταρο στο σώμα μας έχει ένα ορισμένο όριο διαίρεσης. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται αντισταθμιστικό buffer. Αυτό σημαίνει ότι μετά από μια ορισμένη ποσότητα μιτωτικών διαιρέσεων, το κύτταρο πεθαίνει και δεν μπορεί πλέον να αναπαράγει το δικό του είδος.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αυτό προκαλεί μια αλλαγή στο φυσιολογικό σχήμα του χάσματος των αρθρώσεων, την εμφάνιση του SO -που ονομάζεται «Χριστός» ή οι αναπτυσσόμενες στον αυλό και τις εσοχές του. Το φαινόμενο αυτό επιδεινώνει μόνο τη διαδικασία, αφού οι αιχμές που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας καταστροφής προκαλούν πρόσθετη βλάβη κατά τη διάρκεια της κίνησης.
Λόγω της μεταβολής της ομαλότητας της αρθρικής επιφάνειας, η εμφάνιση της κορυφογραμμής και των παρατυπιών, το εύρος των ενεργών και παθητικών κινήσεων μειώνεται σημαντικά. Είναι αυτό το σύμπτωμα που συχνά κάνει τον ασθενή να αναζητά ιατρική βοήθεια. Δυστυχώς, σε αυτό το στάδιο, η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με τα ναρκωτικά γίνεται πολύ χαμηλή, μόνο η διόρθωση της χειρουργικής άρθρωσης μπορεί να διορθώσει την κατάσταση.
Τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν:
- υψηλή πιθανότητα ανάπτυξης "σύσπασης" ή πλήρους εξαφάνισης ενεργών και παθητικών κινήσεων στο άκρο.
- Το απόθεμα παρατηρείται καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας και όχι μόνο το πρωί, όπως στην αρθρίτιδα.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις, το άκρο πρέπει να ξεθωριάσει χειροκίνητα για να του δώσει μια πιο βολική θέση.
Ακούγεται στην άρθρωση
Πολλοί έχουν ακούσει έναν χαρακτηριστικό "τραγανό" ήχο όταν ζυμώνουν αρθρώσεις. Υπάρχει μια θεωρία σύμφωνα με την οποία σε ένα υγιές πρόσωπο αυτό το φαινόμενο παρατηρείται όταν η πίεση στην κάψουλα της οστικής άρθρωσης στην κάψουλα αλλάζει ως αποτέλεσμα, η πυκνότητα του αρθρικού υγρού αλλάζει δραματικά και τις φυσαλίδες αερίου, οι οποίες βρίσκονται γρήγορα σε αυτό, αναπτύσσονται και εκρήγνυνται, δημιουργώντας μια ομοιότητα της κρούστας. Αυτό το φαινόμενο δεν είναι επικίνδυνο, αλλά με την αρθρίωση ένας παρόμοιος ήχος εμφανίζεται ως αποτέλεσμα άλλων διαδικασιών.
Ο χόνδρος του κρυστάλλου σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια της καταστροφής του χόνδρου της άρθρωσης και του χείλους της άρθρωσης, οδηγώντας στο σχηματισμό ρωγμών και στην ανακαίνιση της συσκευής του συνδέσμου. Ακόμη και ένας άπειρος άνθρωπος θα είναι σε θέση να διακρίνει τον ήχο στην άρθρωση με αρθρίωση - είναι πιο τραχύς και "ξηρό". Η σοβαρότητα και ο όγκος του περιγραφόμενου συμπτώματος είναι άμεσα ανάλογη προς το στάδιο της νόσου.
Οι λεπτομέρειες των ήχων στην άρθρωση με αρθρίωση είναι:
- Την παρουσία τους μόνο στην εκπληκτική άρθρωση.
- Πάντα συνοδεύεται από επιδείνωση της κινητικότητας.
- Η έκταση εξελίσσεται στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου.
Αλλαγή της εμφάνισης της άρθρωσης
Στα αρχικά στάδια της ανάπτυξης της αρθρούς, η διαδικασία δεν οδηγεί σε αλλαγή με τη μορφή της άρθρωσης των οστών. Μια αξιοσημείωτη αλλαγή μπορεί να παρατηρηθεί μόνο με μια παραμελημένη ασθένεια, όταν ένα μέρος της άρθρωσης έχει διαγραφεί πλήρως και ο άλλος παράγει κύτταρα χόνδρου. Ως αποτέλεσμα, η παθολογική περιοχή αυξάνεται σημαντικά και χάνει τη φυσική της μορφή. Το καθορισμένο σύμπτωμα είναι εξαιρετικά δυσμενές, καθώς η παρουσία παραμόρφωσης στην περιοχή, για παράδειγμα, η άρθρωση του γόνατος ή του ισχίου, θα οδηγήσει πάντοτε σε αλλαγές στην περιοχή των κατώτερων δομών λόγω της μετατόπισης του άξονα του εφαρμοζόμενου φορτίου.
Τύποι και στάδια αρθρίσεως
Η σύγχρονη ταξινόμηση της αρθλωμάτων είναι αρκετά διακλαδισμένη, λόγω του τεράστιου καταλόγου του πιθανού εντοπισμού της παθολογικής εστίασης.
Για την ευκολία της επικοινωνίας μεταξύ ειδικών διαφόρων ιατρικών κέντρων και ακόμη και χωρών στο ζήτημα της διάγνωσης και της θεραπείας αυτής της νόσου, οι κύριες διακρίνονται:
- Αρθογραφία των χεριών.
- αυχένιος;
- αστράγαλος;
- γόνατο;
- Πολυάρθρωση.
- ισχίο;
- σπονδυλική στήλη.
Κατά τη δημιουργία μιας διάγνωσης, ένα πολύ σημαντικό στάδιο είναι ακριβώς ο ακριβής προσδιορισμός του σταδίου της καταστροφικής διαδικασίας. Τα στάδια της ανάπτυξης της αρθρίσεως διακρίνονται:
Στάδιο 1 - Δεν υπάρχουν εντελώς ορατές αλλαγές στο σχήμα της άρθρωσης, παρατηρούνται διαταραχές στη βιοχημική σύνθεση του ενδοεπιχειρησιακού υγρού, εμφανίζεται ένα ασήμαντο σύνδρομο πόνου, συμπληρωμένο από φλεγμονώδεις εκδηλώσεις στην άρθρωση.
Στάδιο 2 - Παρατηρείται μια εκφυλιστική διαδικασία στο χόνδρο ύφασμα, οι μορφές "Χριστού", η δυσκαμψία και το σημαντικό σύνδρομο πόνου κατά τη διάρκεια των κινήσεων ενώνονται. Η διανομή της γύρω άρθρωσης των μυών αναπτύσσεται.
Στάδιο 3 - Η παρουσία εκτεταμένων εστιών της καταστροφής του χόνδρου προσδιορίζεται, το σχήμα της άρθρωσης αλλάζει, το πλάτος των ενεργών και παθητικών κινήσεων στα άκρα μειώνεται σημαντικά ή εντελώς απουσιάζει. Συχνά σε ασθενείς σε αυτό το στάδιο, αναπτύσσονται συμβάσεις που σταματούν εντελώς τις κινήσεις στην πληγείσα περιοχή.
Επιπλοκές
Μια ανεξέλεγκτη διαδικασία καταστροφής μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές που μπορούν, εκτός από τη μείωση της ποιότητας ζωής, να οδηγήσουν σε πλήρη αδυναμία να φροντίσει ανεξάρτητα τον εαυτό της.
Το πιο δύσκολο περιλαμβάνει:
- πλήρη καταστροφή του ιστού χόνδρου της άρθρωσης.
- σύσπαση
- την εμφάνιση των κήπων προεξοχών στον τομέα των μεσοσπονδύλων δίσκων.
- σοβαρή αναπηρία του ασθενούς ·
- Σημαντική παραμόρφωση του άκρου.
Θεραπεία της αρθρίσεως
Δυστυχώς, πολλοί ασθενείς, δυστυχώς, μαθαίνουν για το τι είναι η αρθρίωση και πώς να την αντιμετωπίσουμε σε αυτά τα στάδια, όταν ένα σημαντικό αποτέλεσμα δεν είναι πλέον δυνατό να επιτευχθεί σημαντική επίδραση. Είναι απαραίτητο να συμμετάσχει στη διόρθωση της κατάστασης του μυοσκελετικού συστήματος μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων και δια βίου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αντίκτυπος των παραγόντων που συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νόσου είναι σπάνια δυνατή για την πρόληψη. Για παράδειγμα, οι μεταβολές που σχετίζονται με την ηλικία στην παροχή αίματος και τη ροή λεμφαδένων από την άρθρωση απαιτούν τη συνεχή χρήση αγγειακών φαρμάκων. Δεδομένης της παθογένεσης, η θεραπεία πρέπει να είναι πολύπλοκη και περιεκτική. Αρχικά, μετά την εμφάνιση δυσάρεστων αισθήσεων όταν μετακινείτε, ανατρέξτε σε έναν ειδικό του ρευματολογικού προφίλ ή τραυματισμού. Ο γιατρός, με βάση τα εργαστηριακά και οργανικά διαγνωστικά, θα δημιουργήσει μια ακριβή διάγνωση και θα λύσει το ζήτημα της συνταγογράφησης επαρκούς θεραπείας.
Θεραπεία με φάρμακα
Στα αρχικά στάδια της αρθρίσεως, μπορείτε να διορθώσετε την κατάσταση με τη βοήθεια των φαρμάκων. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται τέτοια φάρμακα:
- ορμόνες του επινεφριδιακού φλοιού.
- Μη -υστοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
- Παρασκευάσματα με χονδροπροστατευτικά αποτελέσματα.
Μια πολύπλοκη επιρροή καθιστά δυνατή την εξοικονόμηση του ασθενούς από τον πόνο, την ισοπέδωση της φλεγμονώδους διαδικασίας και την αποκατάσταση της φυσιολογικής παροχής αίματος στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα.
Η τελευταία θεραπεία
Οι προηγμένες εξελίξεις στον τομέα της θεραπείας με φάρμακα οδήγησαν στη δημιουργία νέων φαρμάκων, τα οποία ουσιαστικά υποκαθιστούν το φυσικό αρθρικό υγρό. Τα αναπτυγμένα μόρια μπορούν να μειώσουν σημαντικά τη διαδικασία εκφυλισμού του χόνδρου, να μειώσουν τον πόνο και να σώσουν τον ασθενή από φλεγμονώδη φαινόμενα. Το τεχνητό αρθρικό υγρό εισάγεται απευθείας στην τσάντα της άρθρωσης κάθε εβδομάδα. Η διάρκεια μιας πορείας θεραπείας είναι 3-5 εβδομάδες. Συνήθως, το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται είναι αρκετό για την κανονική ζωή ενός ατόμου για 6-12 μήνες. Οι ασθενείς ισχυρίζονται ότι η άνεση και η ποιότητα ζωής βελτιώνονται σημαντικά. Δυστυχώς, αυτή η τακτική ισχύει μόνο σε σχέση με τα άτομα με 1-2 στάδιο αρθλωμάτων.
Χειρουργική θεραπεία
Με σοβαρή βλάβη σε μεγάλες αρθρώσεις, όπως το ισχίο ή το γόνατο, σε σχετικά νεαρή ηλικία έως 60 χρόνια, οι ασθενείς προσφέρονται μια επιχείρηση για πλήρη αντικατάσταση της άρθρωσης. Σήμερα χρησιμοποιούνται μεταμοσχεύσεις κεραμικού και τιτανίου που μπορούν να αποκαταστήσουν πλήρως τις χαμένες λειτουργίες. Αυτές οι συσκευές είναι αρκετά ισχυρές και είναι σε θέση να παρέχουν στον ασθενή έως και 20 χρόνια ζωής χωρίς προβλήματα με την κινητικότητα σε αντικατασταθέντες αρθρώσεις.
Λαϊκές συνταγές
Η μη παραδοσιακή ιατρική χρησιμοποιείται ευρέως στη θεραπεία της αρθρίσεως. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μετά από να σταματήσει μια οξεία διαδικασία, απαιτείται δια βίου θεραπεία, με στόχο την αποκατάσταση και τη διατήρηση της φυσικής δομής του χόνδρου. Για να επιτευχθεί οι στόχοι, τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται πρέπει να είναι ασφαλή και πιο φυσικά.
Οι συμπιεστές και οι λοσιόν με αφέψημα των ακόλουθων φυτών είναι πολύ δημοφιλείς:
- ρίζα τζίντζερ.
- κανέλα;
- Kalanchoe;
- κουρκούμη;
- σέλινο.
Δίαιτα με αρθρίωση
Στη θεραπεία της παρουσιαζόμενης παθολογίας, είναι εξαιρετικά σημαντικό να παρέχεται στο σώμα μια σταθερή πρόσληψη θρεπτικών ουσιών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο εάν συμμορφώνεται με πρωτεΐνες, λίπη, υδατάνθρακες, βιταμίνες και μικροεπιχειρήσεις της διατροφής όσον αφορά το περιεχόμενο των πρωτεϊνών, των λιπών. Για να συντάξετε το πιο κατάλληλο κύκλωμα ισχύος, θα πρέπει να ζητήσετε βοήθεια από έναν διατροφολόγο. Από τη δίαιτα είναι απαραίτητο να απομακρυνθούν οι γρήγοροι υδατάνθρακες και το αλκοόλ. Η βάση του πίνακα πρέπει να είναι πιάτα ψαριών, κόκκινου κρέατος και φρέσκων φρούτων.
Είναι πολύ σημαντικό να συμμορφώνεστε με τους ακόλουθους διατροφικούς κανόνες για την αρθρίωση:
- ισορροπία;
- Τρώγοντας 5-6 φορές την ημέρα σε μικρές μερίδες.
- Μην τρώτε μετά τις 19:00.
- Να απαλλαγούμε από το υπερβολικό σωματικό βάρος.
Πρόληψη
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη πρόληψη της αρθρίδας σήμερα, λόγω πολυετιολογικής κατάστασης.
Μπορείτε να προειδοποιήσετε την έναρξη της νόσου παρατηρώντας γενικές συστάσεις:
- σωστή διατροφή ·
- μέτρια σωματική δραστηριότητα 2-3 φορές την εβδομάδα.
- κανονικοποίηση του σωματικού βάρους.
- συχνή κλασματική διατροφή.
- συμμόρφωση με τους κανόνες προσωπικής υγιεινής ·
- Άρνηση κακών συνηθειών.
Σύναψη
Η παρουσιαζόμενη παθολογική κατάσταση του μυοσκελετικού συστήματος παρατηρείται συχνά σε ηλικιωμένους ασθενείς. Είναι απαραίτητο να αυξηθεί η συχνότητα της έγκαιρης διάγνωσης της νόσου, καθώς μόνο στην περίπτωση αυτή είναι δυνατόν να υπολογίζεστε σε ένα επιτυχημένο αποτέλεσμα από τη συντηρητική θεραπεία. Η πρόγνωση για την ικανότητα εργασίας, που υπόκειται στην έγκαιρη ταυτοποίηση και την τήρηση όλων των συνταγών του γιατρού, είναι ευνοϊκή. Η παρουσία της αρθρίσεως του τρίτου σταδίου συνοδεύεται από μια δυσμενή πρόγνωση και μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη αδυναμία του ασθενούς να υπηρετήσει τον εαυτό του.
Παρ 'όλα αυτά, ακόμη και η πιο σοβαρή μορφή της νόσου προσαρμόζεται με τη βοήθεια χειρουργικής θεραπείας, τα μειονεκτήματα των οποίων είναι:
- τραύμα της επιχείρησης ·
- υψηλό κόστος ·
- Μεγάλη περίοδος αποκατάστασης.
- Δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ασθενείς ηλικίας άνω των 60 ετών.